اينجا ايران است

در قرن بيست و يكم، در عصر ارتباطات، در  روزگاري كه در همه كشورها كودكان، هر روز از سيستمها و روشهاي تازه علمي برخوردار مي شوند و سطح تحصيل هر روز بالاو بالاتر  مي رود، اما كودكان ما بايد خواهان سقف براي مدرسه شان باشند!!!

اين تنها خواسته آينده سازان ايران زمين است: براي ما مدرسه بسازيد..... 

كودكان كشور ما  ايران بجاي آروزهاي بزرگ اين آروز را دارند:  ما مي خواهيم درس بخوانيم!

 و سوال ما از آنهايي كه همه را به سكوت فرا ميخوانند اين است كه آيا اينها خواسته هاي خيلي زيادي است ؟ آيا اين  مينيمم حق كودكان  كشور ما ايران  نيست؟

آيا تفاوتي بين كودكان ما و كودكان آقا زاده ها  و آخوندزاده هاست كه آنها با ماشين هاي آخرين مدل و اسكورت هاي آنچناني به مدارس ويژه و بعد هم به خارج كشور بروند ولي كودكان ما يك سقف هم نداشته باشند ؟

و آيا در روزگاري كه اين مينيمم حق سلب شده است باز هم ما را به  سكوت فرا مي خوانيد؟

وپاسخ ما البته اين است كه سكوت و سر خم كردن در مقابل اين همه بي عدالتي كافي است

يا حق ما را بدهيد يا حق خود را از گلوي شما سركردگان بيرون خواهيم كشيد.